Theo Bos

Ik was negen jaar oud toen ik voor het eerst op een wielerbaan fietste. Dat was in Apeldoorn, dicht bij huis. Ik fietste ook veel op de weg, maar het baanwielrennen lag me beter. En iets dat goed gaat is leuk om te doen. Ik had natuurlijk wel het voorrecht dat er een prachtige wielerbaan dicht bij huis was. Zo kon ik al op jonge leeftijd goed trainen en me ontwikkelen.

Een  overdekte wielerbaan zou prachtig zijn voor Noord Nederland. Zo kunnen talentvolle jeugdrenners bij hun in de buurt te trainen en hoeven ze niet naar Alkmaar of Apeldoorn toe. Zonder dak is dat zo goed als onmogelijk; het regent vaak in Nederland. Dit is ook niet goed voor het behoud van de baan zelf, die van hout is. Het zou de baansport een stuk toegankelijker maken en een opstap zijn voor iemand die een goede baanwielrenner wil worden.

Of jullie me in Assen gaan zien als er een dak op de baan komt? Ja, waarom niet? Ik heb goede herinneringen aan Drenthe en aan het wielerbaantje in Assen, onder andere door de Jeugdtour die ik vroeger gereden heb. Het is een prachtige omgeving, waar je goed op trainingskamp kunt gaan. Een goede sportschool is dan overigens wel essentieel!